Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش جماران، نسرین ملک، ستون نویس گاردین در یادداشتی درباره توسعه دامنه جنگ در غزه می نویسد: شاید این نکته که به آن اشاره می کنم کوچک باشد، اما می تواند تصویر بزرگتری را نشان دهد: دولت جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده تا مارس سال گذشته سفیری در قاهره منصوب نکرد. پس از روی کار آمدن بایدن، دستورات او به کارکنان سیاست خارجی خود این بود که «خاورمیانه را دور از میز من نگه دارند».

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ایده این بود که پرونده کشورهای عربی تا حد زیادی بسته شده است. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا، درست یک هفته قبل از حملات حماس، در یک سخنرانی سرنوشت‌ساز گفت: «خاورمیانه امروز ساکت‌تر از دهه‌های گذشته است.»

طرح مدنظر دولت بایدن، یکپارچه کردن منطقه از طریق تشویق عادی سازی بیشتر بین کشورهای عربی و اسرائیل و در نتیجه منزوی و رام کردن ایران بود. همانطور که محقق ادوارد سعید زمانی بیان کرد: «این کاملاً معمول است که مقامات بلندپایه در واشنگتن و جاهای دیگر از تغییر نقشه خاورمیانه صحبت می کنند، گویی این جوامع باستانی با مردمان بی شمار را می توان مانند بادام زمینی در کوزه ریخت و تکان داد.»

با اینهمه حملات 7 اکتبر، پرونده خاورمیانه را به روی میز بایدن بازگرداند. وضعیت در این منطقه به این گونه نیست که به راحتی بتوان نقشه جدیدی برای آن کشید و اجرایی کرد و کشورهای عربی هم ترجیح می دهند در رویکردهای خود بیش از اولویت های سیاسی خارجی غرب به محاسبه ها و منافع داخلی و سپس منطقه ای دقت بیشتری کنند. در عرض چند هفته خاورمیانه و جهان عرب در سطح گسترده تر به گونه ای وارد جنگ شده اند و البته ایالات متحده و دیگر متحدان اسرائیل هم کاری برای کاهش درجه حرارت این آتش نکرده اند.

پشتوانه این بن بست موجود یکی از محورهای سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه است: اینکه اسرائیل شریک امنیتی کلیدی ایالات متحده در منطقه است و بنابراین بازنگری در تسلیح و حمایت از آن جای بحث ندارد.  نیکی هیلی، نامزد جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری آمریکا هفته گذشته گفت: «اسرائیل نقطه روشنی در یک محله تاریک است. هرگز [اینطور] نبوده که اسرائیل به آمریکا نیاز داشته باشد. همیشه این بوده که آمریکا به اسرائیل نیاز دارد.»

هزینه این منطق بالا و در حال افزایش است. امروز صحبت از ترس از یک جنگ گسترده تر در خاورمیانه است، اما حقیقت این است که جنگ از قبل آغاز شده و  اکنون به لبنان، یمن، ایران، دریای سرخ و دریای عرب سرازیر شده است. از هفته‌ها پیش، حملات متقابل بین اسرائیل و حزب‌الله در امتداد مرز جنوبی لبنان انجام می‌شود. در ماه نوامبر، حملات اسرائیل فرودگاه دمشق را هدف قرار داد و آن را برای مدتی از فعالیت انداخت . هفته گذشته، حمله هواپیمای بدون سرنشین در قلب بیروت یک رهبر حماس و شش تن دیگر را ترور کرد و صحنه جنگ را از پایگاه‌های حزب‌الله در جنوب این کشور فراتر برد. در  یمن، شبه‌نظامیان حوثی در اعتراض به بمباران غزه، کشتی‌هایی را که به گفته این گروه با اسرائیل مرتبط است، مورد حمله قرار داده و توقیف کرده‌اند.

همه اینها در بستر وسیع تری از بحران ها و شکاف ها در کشورها اتفاق می افتد. هر تشدید تنش منجر به مجموعه‌ای از پیامدها می‌شود. حملات حوثی ها در دریای سرخ، ترافیک تجاری به سمت آمریکای شمالی و اروپا را از آبراه اصلی منحرف کرده  و بر درآمدهای مصر از کانال سوئز و احتمالاً ثبات این کشور در میانه یک بحران مالی طولانی تأثیر می گذارد.

در سطح جهانی، اگر دریای سرخ را نتوان ایمن کرد، شاهد افزایش هزینه های تجاری و حق بیمه و ازدحام زنجیره تامین در بازار جهانی کالا خواهیم بود که قبلاً به دلیل جنگ در اوکراین نابسامان شده است. این وضعیت در حال حاضر منجر به افزایش فعالیت نظامی در این منطقه شده است. هفته گذشته، هلیکوپترهای نیروی دریایی ایالات متحده قایق های حوثی را که به سمت آنها شلیک می کردند غرق کردند. هر حمله وسیع تر و یا هدفمند با هماهنگی بیشتر میان آمریکا و کشورهای غربی به پایگاه های حوثی ها می تواند احتمال درگیری آشکار با ایران را افزایش دهد.

خطر کمی وجود دارد که هر یک از این کشورها آشکارا به اسرائیل اعلان جنگ کنند، چرا که این به معنای خودکشی است. اما آسایش کاذب و تهدید پنهان در این تحرکات نهفته است. بازیگران غیردولتی شرور، نیروهای نیابتی ها در یک بی ثباتی سیاسی می توانند صلح را از بین ببرند. داعش  هفته گذشته مسئولیت مرگبارترین حمله در ایران از زمان انقلاب 1979 را بر عهده گرفت. زمان حمله حاکی از آن است که یک گروه مغلوب از نوسانات سیاسی استفاده می کند تا خود را مرتبط و در قلب ماجرا  جلوه دهد.

 آرون وای زلین، یکی از اعضای ارشد موسسه سیاست خاور نزدیک واشنگتن، به NPR گفت: داعش شبیه جوکر است. آنها می خواهند ببینند که دنیا در حال سوختن است و به چند و چون آن اهمیتی نمی دهند؛ البته تا زمانی که تأمین کننده منافعشان باشد.

گروه هایی مانند داعش در زمین بی ثباتی و در کشورهایی با حاکمیت ضعیف رشد می کنند. در سراسر دریای سرخ در شرق آفریقا، سودان در گیرودار جنگی آشفته است که در حال حاضر دو نیرو برای به دست گرفتن کنترل آن در حال تکاپو هستند، در حالی که بیشتر کشور بدون حکومت است و مرزهای آن قابل کنترل نیستند.

 وزیر امور خارجه لبنان در مورد ناتوانی در مهار حزب‌الله صحبت کرد و به بی‌بی‌سی گفت که دولت او فقط می‌تواند به آنها بفهماند که نباید خود را وارد فاز پاسخگویی به حملات اسرائیل کنند. در یمن، عملاً دو دولت وجود دارند که مناطق مختلف در شمال و جنوب را کنترل می کنند.

در سرتاسر منطقه، یک چیز ثابت وجود دارد: توانایی ایران برای تأمین مالی مؤثر و استقرار نیروهای نیابتی، تسهیلاتی که با نقش تاریخی ایالات متحده در توانمندسازی این کشور از طریق جنگ عراق و سپس شکست در مهار آن ممکن شد.

اما خطرات حتی از این هم بزرگتر است. در این خلأهای قدرت و  فعالیت گروه‌های نیابتی، به سختی می‌توان تأثیر صحنه‌های غزه و کرانه باختری را نادیده گرفت.  شبکه های ماهواره ای عربی گزارش های زنده از ویرانی های غزه پخش می کنند.  الجزیره عربی مراسم تشییع جنازه رهبر سیاسی حماس را که در بیروت ترور شد، پخش کرد. صدها هزار پناهنده فلسطینی در لبنان، سوریه و اردن زندگی می کنند و گفتمان عمومی در سراسر منطقه، از سر میز شام گرفته تا تیترهای روزنامه تحت سلطه جنگ غزه، رویدادهای کرانه باختری و تحولات گسترده در منطقه است.

واقعیت این است که وضعیت موجودی که ایالات متحده و اسرائیل امیدوار بودند با خوشحالی به «یکپارچگی» گسترده‌تر اعراب و عادی‌سازی رابطه آنها با اسرائیل، مهار ایران و مرگ آرام و آرام آرمان فلسطین تبدیل شود، دیگر وجود خارجی ندارد و از ابتدا هم بر پایه این فرضیه بود که هیچ بازیگری با حرکت ناگهانی این پازل را بر هم نخواهد زد. اما حماس ضربه اولیه را زد و واکنش های اسرائیل هم اصلا شبیه به واکنش های یک بازیگری که نیروی تثبیت کننده در منطقه است، نبود. تا زمانی که ایالات متحده و دیگر متحدان غربی به دلیل بی تحرکی یا ترس از اعتراض های داخلی(به سخت گیری بر اسرائیل) نتوانند با این واقعیت مقابله کنند، همه از جمله اسرائیل، بهای گزافی را برای جنگی خواهند پرداخت که مدت هاست از دفاع از خود گذشته و به زودی ممکن است  به یک تهدید جهانی تبدیل شود.

منبع: جماران

کلیدواژه: جنگ غزه 2023 ایالات متحده هفته گذشته دریای سرخ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۷۷۶۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ترامپ اعضای ناتو را تهدید کرد


به گزارش خبرآنلاین به نقل از ایسنا «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا در مصاحبه‌ای با مجله «تایم» که سه‌شنبه منتشر شد، بر اصرار ماه گذشته خود مبنی بر اینکه تل‌آویو باید «جنگ را به پایان برساند» قبل از آنکه هرگونه حمایت بین‌المللی را از دست بدهد، ایستاد.

ترامپ گفت: «فکر می‌کنم که اسرائیل یک کار بسیار بد در حوزه روابط عمومی انجام داده است. فکر می‌کنم ارتش اسرائیل نباید هر شب تصاویری از ساختمان‌های فروریخته و بمباران بفرستد.»

او در پاسخ به این سوال که آیا او تعلیق یا اعمال شروطی برای کمک نظامی ایالات متحده به رژیم صهیونیستی را به منظور پایان دادن به جنگ در نظر دارد، گفت «خیر.»

تهدید ناتو

در جریان گفت‌وگو با مجله تایم، ترامپ همچنین خطاب به اعضای ناتو گفت آنها را به حال خود رها می‌کند، مگر اینکه آنها هزینه‌های نظامی خود را افزایش دهند.

دونالد ترامپ به اعضای ناتو هشدار داده است که در صورت پیروزی در دور دوم ریاست‌جمهوری، آن‌ها «دست تنها» خواهند بود، مگر اینکه هزینه‌های نظامی خود را افزایش دهند. رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و نامزد سال ۲۰۲۴ گفت که پیام او به این ائتلاف نظامی این است: «اگر نمی‌خواهید هزینه کنید، پس خودتان هستید و خودتان.»

ترامپ که مدت‌هاست شکایت می‌کند که «ایالات متحده بار مالی ناروایی را در ناتو به دوش می‌کشد»، قبلا ماده پنج این معاهده، یعنی اصل دفاع جمعی ائتلاف را زیر سوال برده است.

در اوایل سال جاری، او بیشتر از این پیش رفت و گفت روسیه می‌تواند با متحدان ناتو که به اندازه کافی برای دفاع جمعی هزینه نکرده‌اند، «هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.» ترامپ در مصاحبه مفصل خود با مجله تایم گفت هنوز روی حرفش هست.

یک اقیانوس فاصله

این سیاستمدار ۷۷ ساله گفت، اگر در انتخابات نوامبر دوباره کاخ سفید را به دست بگیرد، ادامه کمک‌های ایالات متحده به اوکراین مشروط به این خواهد بود که اروپا با این کمک‌ها مطابقت کند. واشنگتن تاکنون بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار، با حمایت جو بایدن و حمایت دو حزب اصلی کنگره، کمک به اوکراین ارسال کرده است.

ترامپ می‌گوید: «ما یک اقیانوس بین خودمان داریم، آنها هیچی.»

ترامپ نگفت که آیا به همه کمک‌های مالی آمریکا پایان می‌دهد یا خیر، اما گفت: «تا زمانی که اروپا شروع به برابری نکند، پول نمی‌دهیم. اگر اروپا قرار نیست پول بپردازد، چرا ما باید پرداخت کنیم؟ آنها بسیار بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. ما یک اقیانوس بین خودمان داریم، آنها نه.»

رئیس‌جمهور سابق آمریکا همچنین اشاره کرد که در صورت پیروزی در دور دوم ریاست جمهوری، در حمایت نظامی دیرینه آمریکا از تعدادی از متحدان کشورش تجدیدنظر خواهد کرد. او پیشنهاد کرد که می‌تواند نیروهای آمریکایی را که با هدف بازدارندگی علیه نظام کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی در کره‌جنوبی مستقر هستند، خارج کند.

ترامپ گفت که تدابیر فعلی «هیچ معنایی ندارد. چرا ما باید از کسی دفاع کنیم؟ و ما در مورد یک کشور بسیار ثروتمند صحبت می‌کنیم.»

دیگر خبرها

  • اکثر آمریکایی‌ها تیک‌تاک را به عنوان ابزاری برای نفوذ چین می‌بینند
  • چین به بحث کنترل تسلیحات هسته‌ای ورود نمی‌کند
  • گاردین: سعودی‌ها «پلن ب» را برای معامله کلیدی با آمریکا روی میز دارند
  • خاورمیانه 2050 چه شکلی است؟/ 3 سناریو با فرض جنگ سرد آمریکا و چین
  • یک شبکه می‌خواهد لیگ برتر را به آمریکا ببرد!
  • ترامپ اعضای ناتو را تهدید کرد
  • تصویب ممنوعیت واردات اورانیوم از روسیه در سنای آمریکا
  • رسانه عبری: در اسرائیل هم دانشگاهیان معترض هستند
  • عقب‌نشینی آمریکا از تحریم گردان نظامی افراطی رژیم صهیونیستی
  • هشدار آمریکا به دیوان کیفری بین‌المللی پیرامون حکم بازداشت رهبران اسرائیل